“Jij geeft mensen met rijangst hun leven weer terug”

DELEN:

Agenten die kampen met rijangst vinden in Rijpol een reddingsboei. Aan de wieg van deze ‘boei’ stond 25 jaar geleden Marjan van Bijssum. Woensdag 13 november werd stilgestaan bij het Rijpol-jubileum en richtte het spotlicht zich ook op Marjan.

Met rijangst achter het stuur moeten kruipen, is een verschrikking voor hen die er mee kampen. Het trauma kan zijn opgelopen door bijvoorbeeld heftige incidenten op de weg. Agenten kunnen in ontstellende situaties terechtkomen. Als de ervaring en herinnering daaraan het leven overnemen, is er Rijpol samen met partijen als IPZO om te helpen bij herstel. In 96 procent van de begeleidingen komt het weer tot inzet. “Rijpol en Marjan geven mensen weer het leven die ze willen leven. En geven daarmee ook de reden terug waarvoor mensen ooit voor een baan bij de politie kozen”, schetste een collega van Marjan.

Een kwarteeuw geleden zag Marjan de noodzaak van goede begeleiding van politiemedewerkers die rijangsten en aanverwante trauma’s hebben. Alles draait om persoonlijke aanpak. Het vroeg tijd en geduld om die aanpak binnen het korps te laten landen, maar tegenwoordig staat er een landelijk dekkend en opererend netwerk van professionele begeleiders, coaches en samenwerkingspartijen.

Blauw Hart
Rijpol begon dus als eenvrouwsactie. Reden voor Marjans collega’s om haar in het zonnetje te zetten tijdens het jubileumcongres. Daarvoor trok een delegatie van stichting Waardering Erkenning Politie (WEP) naar de Politieacademie in Apeldoorn. WEP-directeur Henk van Essen bracht de waardering van velen over aan de huidige Rijpol-coördinator; ‘Mensen voelen zich veilig en gehoord bij jou. Voor hen ben je haast als een tante waarbij je je direct op je gemak voelt. Dat is een supermooie kwaliteit die zeker nodig is voor het werk van Rijpol. Dus dank voor jouw volhoudendheid, betrokkenheid en oprechtheid. En dank voor iedere collega die je wist te behouden voor de organisatie en nog belangrijker, die je weer een leven teruggaf.”

Nadat het Blauwe Hart was opgespeld, gaf Marjan aan dat ze met stomheid was geslagen door de geuite eer. “Dit had ik nooit verwacht. Ik zou zelf nooit om zoiets vragen. Ik deed altijd met plezier wat ik voor de collega’s kon. Mijn hart ligt bij de mens. Ik wil ze zo graag weer in hun kracht zetten.”