Het heilige vuur brandt bij Jan en Arthur

DELEN:

Met een brandende olympische fakkel en een yell liepen diverse atleten en politiemedewerkers het Tilburgse Stadhuisplein op. De reden hiervoor? Er wachtte een speciaal onthaal voor deze mensen van de Torch Run. Voor twee dienders zat er echter nog een grote verrassing in het vat.

Ze waren vrijdag 14 juni niet te missen tussen de sporters en de geüniformeerden: Arthur Huijzer-Trommels (Politieacademie) en Jan Branderhorst (Landelijke Eenheid). Twee bomen van kerels, allebei voorzien van een klein hartje. Al jaren zetten zij zich in voor de Torch Run, een organisatie van politiemensen die aandacht vragen voor de Special Olympics (de sportorganisatie voor mensen met een verstandelijke beperking).
Daarnaast staan ze altijd klaar voor hun collega’s in het blauw. Dat wordt door hen zeer gewaardeerd. “Jan staat 24/7 klaar om zijn collega’s te ondersteunen, ongeacht het tijdstip of de omstandigheden. Hij weet mensen te motiveren en zijn uitgebreide kennis en ervaring maken hem tot een onmisbaar persoon”, aldus een collega. Over Arthur zei een ander onder meer: “Ik heb vaak gezien dat hij – soms ten koste van zichzelf – zich inzet voor de collega’s. Zijn kenmerken zijn eerlijkheid, rechtvaardigheid en het bestrijden van onrecht (zowel binnen de politie als daar buiten).”
Reden genoeg voor collega’s om bij stichting Waardering Erkenning Politie een Blauwe Hart voor het duo aan te vragen.

Kippenvel
Op de dag van de run – hun grote evenement – werden zij in het zonnetje gezet. Als Arthur hoort welke eer hen te beurt valt, moet hij een traan wegpinken. “Kippenvel”, zegt hij, “Dat dit door collega’s is geïnitieerd, is geweldig.” Jan voelt zich ook overvallen, zij het op een positieve manier; “Een uur geleden lag ik nog in de stoel van de tandarts. Werd ik ineens opgehaald door collega’s. Ik dacht nog ‘Dit is niet goed”. En toen zag ik die lachende gezichten. Vervolgens hier op het plein deze waardering en erkenning van collega’s te krijgen... Het Blauwe Hart dat werd opgespeld door de burgemeester van Tilburg en de burgmeester van het atletendorp… Dat is echt mooi.”

“Geen waakvlam”
Dat de twee nauw betrokken en verweven zijn met de Torch Run wordt duidelijk op het plein. Collega Henk Jan Kerkhoff sprak de heren toe: “De Torch Run is geen waakvlam, maar echt een vuur dat in jullie brandt.” Iedereen komt vervolgens langs voor een persoonlijke felicitatie.
Arthur: “Het werken voor de run geeft zoveel energie. Het is ook een mooi iets om te laten zien dat de politie meer doet dan bekeuringen uitschrijven en boeven vangen. We willen laten zien dat ook gehandicapte sporters meetellen in deze wereld.” Als voorbeeld over hoe de politie op een andere manier het verschil kan maken, haalt Arthur een herinnering op: “We waren met een ME-bus in een stad in Noord-Brabant. De bewoners van een woongemeenschap wilden we een leuke dag bezorgen door ze een ritje met die bus aan te bieden. Opeens was daar Erik met zijn oma. Erik was een jongen in een rolstoel die eigenlijk geen emoties kan tonen. Zijn oma vroeg of ze ook mochten meerijden. Tuurlijk. Dus we zetten hen in de bus en wat er toen gebeurde? Erik ging lachen. Dat emotioneerde zijn oma zwaar. Het geluk spatte er bij dat ventje vanaf. Voor mensen als Erik doen we dit werk.”