Gouden politieman Piet alsnog groots geëerd

DELEN:

Kippenvelmomenten op bureau Veenendaal

Met stille trom vertrekken in coronatijd. Het overkwam helaas velen, waaronder ook Piet Erdbrink die jarenlang in Veenendaal werkte. Maar, de echo van zijn afwezigheid bleef gehoord. 
"Iemand als Piet vergeet je niet. Zijn onverwoestbare, humorvolle geest, dienstbaarheid en positiviteit maken hem een inspiratie voor iedereen. Ondanks zijn spierziekte bleef hij altijd optimistisch en toegewijd." 

Het Veenendaalse politiebureau vulde zich met een hoop blauwe warmte op woensdag 14 augustus. Er ging iets bijzonders gebeuren. 

Daarvoor moeten we even terug naar een paar maanden geleden.
Toen Susan Wubbels een indrukwekkende aanvraag deed bij WEP. Zij werkte jarenlang met Piet, vertrok naar Den Haag en kwam weer terug in Veenendaal. Bij terugkomst vroeg zij aan haar collega's: waar is Piet gebleven? Hij bleek halverwege 2020 met pensioen te zijn gegaan. Hier kon men het voor Piet niet bij laten. Susan zette een afscheidsmoment op, inclusief een uitzonderlijk door velen gedragen aanvraag voor het Blauwe Hart. "Bij navraag bleek dat iedereen dit wilde. Een echt afscheid voor Piet."

Woensdagmorgen was het moment daar.
In het bijzijn van vrouw, kinderen en tientallen collega's, reikte Henk van Essen het Blauwe Hart aan Piet uit. "Wij hebben zelden een voordracht gekregen met zoveel warme superlatieven van collega’s. Jouw collega’s. In 1977 begonnen in het blauw, daarna heel veel betekend op de infodesk. Je wist: bij Piet krijg ik altijd meer antwoord dan de vraag.
Ik kan uitgebreid stilstaan bij de loopbaan die je hebt gehad, wat je waar allemaal hebt gedaan. Maar wat veel belangrijker is, is dat vandaag onderstreept wordt wie jij bent en wat je betekent als persoon."

Het bleek moeilijk kiezen uit al de aangedragen mooie woorden. Henk: "Ik noem deze, omdat het samenvat wat er allemaal met ons is gedeeld. Een van je collega's schreef: Ik heb in mijn jaren met veel collega’s samengewerkt maar er is er eentje die ik nooit vergeet want die heeft een onmisbare indruk op mij achtergelaten. Piet Erdbrink! Piet is een collega die je vandaag de dag niet veel meer ziet. Piet altijd een optimist, Piet altijd behulpzaam, Piet geen gezeur maar schouders eronder, Piet wist wat samenwerken echt betekende, Piet kon je werkelijk alles vragen en hij dacht met je mee hoe hij daarin jou helpen kon. Piet heeft humor en een luisterend oor, oordeelde en veroordeelde niet! Het was onmogelijk hem boos te krijgen.
Hij had een werkethos, dat heb ik nog nooit bij iemand anders zo terug gezien. Zijn ziekte heeft hem er nooit van weerhouden om elke dag op zijn werk te zitten, nooit klagend en altijd dragend. Wat heb ik een bewondering voor deze doorzetter en wat is hij een voorbeeld voor velen. Piet, wat heb ik in alle opzichten veel van jou mogen leren!"

Al jaren kampt Piet met een spierziekte. Hij verzaakte zijn werk nooit. Zelfs toen het eigenlijk niet meer kon, bleef hij op het bureau zijn werk doen. "Jouw onvoorstelbare positieve instelling en bereidheid om altijd voor je collega's klaar te staan, heeft velen geïnspireerd en maken jou uitzonderlijk. Die echo blijft hier klinken", aldus Henk. 

Piet reageerde geroerd en met een lach. "Ik ben finaal overrompeld. We reden vanmorgen weg en ik zei tegen mijn vrouw vlakbij het bureau: rij maar door. Toen bleek dat het anders zat. Ik heb het werk intussen niet gemist. Wel de collega's. Dank voor de samenwerking. Jullie hebben ervoor gezorgd dat ik zo'n fijne tijd heb gehad. Het is geven en nemen. Én dankzij mijn vrouw en kinderen had ik het niet zover gebracht."

Henk van Essen reikt speld en oorkonde uit.