Geen Blauw Hart in Kees’ tuin, wel op zijn borst

DELEN:

Met een smoes was Kees Zandbergen (o.a. pensioenambassadeur in Den Haag) op 10 juni naar een bijeenkomst in het Haagse hoofdbureau gelokt. Een collega zou vertrekken, maar daar was niets van waar. Tot Kees’ grote verbazing werd het woord tot hem gericht en wel om een bijzondere reden.

Henk van Essen – directeur bij stichting Waardering Erkenning Politie – richtte het woord tot Kees die nog verbaasd was dat ook ineens zijn echtgenote en kleinzoon Jack ten tonele verschenen. ‘Kees, jij werkt iedereen de dienst uit. Echt, komt iemand in de “klauwen” van Kees terecht, dan weet je één ding zeker: die gaat weg. Iemand met zulke prestaties wil je in een normaal bedrijf eigenlijk zelf het liefst zo snel mogelijk de deur uit hebben’, sprak Henk met een knipoog. Maar de politie is geen normaal “bedrijf” en Kees al helemaal geen normaal persoon. Waar de WEP-directeur op doelde, was het werk dat Kees al jaren naast zijn eigenlijke politietaak verricht. Hij is een pensioenambassadeur en in die rol helpt hij collega’s die na hun carrière afzwaaien. Dankzij Kees’ inzichten, kennis en hulp weet iemand die met pensioen gaat precies hoe de nieuwe levensfase eruit gaat zien. Dat geeft duidelijkheid en rust, want de regels rondom pensioenen kunnen een moeras zijn. Henk: ‘Jij bent de man van de complete financiële plaatjes en ik begreep dat je inmiddels meer dan 1800 pensioengesprekken hebt gevoerd. Jij leidt mensen op een koninklijke wijze naar een leven buiten het korps en daarvoor word jij enorm gewaardeerd.’

Groots
Niet alleen voor dit werk stapten Kees’ collega’s met een verzoek om een Blauw Hart naar stichting WEP.  ‘Het is de betrokkenheid die je voor een ander toont’, ging Henk verder. ‘Ook in je dagelijkse politiewerk, onder andere in sgbo’s. Voor mensen ben je een stabiele en betrouwbare factor waarop ze kunnen bouwen.’

Na het opspelden van het Blauwe Hart sprak Kees zijn verbazing uit; ‘In Delft staat een beeld van een groot blauw hart. Ik heb gezegd dat als die ooit weg moet, dan wil ik die wel in mijn achtertuin een plek geven.’ Met een blik op de blauwe ere-speld op zijn borst, zei hij: ‘Dat ik dit fantastische symbool mag krijgen. Ik ben enorm blij dat we oog hebben voor elkaar. Dit is groots.’