Erhan helpt collega’s nu in eigen sportzaal

DELEN:

“Onze grootste glorie ligt niet in het vallen, maar in het opstaan ​​telkens als we vallen”, zei Rocky Balboa uit de bekende boksfilms. Die uitspraak is zeker van toepassing op Erhan Düzey. PTSS vloerde hem, maar hij krabbelde op en helpt nu collega’s die ‘in de kreukels’ verkeren weer op weg. Dat verdiende volgens velen een bijzondere waardering. En die kreeg Erhan in Apeldoorn…

Erhan was een trotse agent. Sterke vent, maar zich bewust dat zijn belangrijkste wapen zijn mond was. Net zo lang praten tot het niet meer kan. Door het werk kunnen politiemedewerkers klappen oplopen. Dat zijn niet altijd de tikken die door een blauwe plek of bloeduitstorting zichtbaar zijn. Erhan liep PTSS op en moest uiteindelijk met eervol ontslag de politieorganisatie verlaten. Het werken op straat ging gewoon niet meer. “Mijn leven stortte in. PTSS gaf me het gevoel nutteloos te zijn. Veel mensen die het hebben, voelen schaamte. Ik had dat ook”, vertelde Erhan. Maar de uitspraak van Rocky volgend weigerde Erhan de handdoek in de ring te gooien. “Ik ging vol voor mijn herstel. Niet opgeven. Langzaam zag ik weer lichtpuntjes in het leven en die greep ik vast.”

Weer nuttig voelen
Erhan keerde terug bij de politie. Niet meer in uniform, maar als vrijwilliger bij Team Vitaal Re-Integratie Oost-Nederland. Sinds 2022 helpt hij collega’s waar het niet goed mee gaat bij het (terug)vinden van hun weg in het leven. Dat werken aan zelfvertrouwen doet hij door het geven van bokslessen bij het integratieteam. Het geeft mensen weer levenskracht. “Door dit werk voel ik mij weer nuttig. Niet meer op straat voor de samenleving, maar voor mijn collega’s.”

Boksen in de Erhan Düzey-sportzaal
De bescheiden Erhan wordt op handen gedragen door collega’s en daarom werd aangeklopt bij stichting Waardering Erkenning Politie. Het verzoek was om de boksleraar in het zonnetje te zetten. Dit gebeurde dinsdag 25 maart in het politiepand in Apeldoorn. Terwijl Erhan een boksles gaf, verzamelden collega’s en zijn gezin zich bij de zaal. Erhan was volledig verrast. Toen werd duidelijk waarom iedereen daar was. De sportzaal werd namelijk omgedoopt en draagt sinds die maartdag Erhans naam. Het ontroerde hem: “Dit is enorm. Ik kan niet verwoorden hoe ik mij voel. Dit is zo mooi.”