Door PTSS getroffen, maar liefde voor het blauw blijft

DELEN:

Mike loopt samen met zijn Elsa door de erehaag in Purmerend

Noodgedwongen moest Mike afscheid nemen van 'zijn' politie. PTSS brandde hem op. Maar blijven vechten deed en doet hij. Woensdag 20 november werd hij door zijn collega's in Purmerend met warme woorden en emoties uitgezwaaid. 

Mike (L) en Bart (R) 

Het deed hem heel goed. Zoveel collega's die zich hadden verzameld in een ruimte op bureau Purmerend. Mike zag er tegenop. Een afscheid wat hij niet wilde maar wat niet anders kon. Door zijn heftige PTSS na 25 dienstjaren bij de politie. 
"Daar waar Mike was gebeurde altijd wat. Je kreeg er energie van en het was nooit saai." Die afwisseling was mooi maar in de heftigheid van incidenten 'trof' Mike het ook vaak. 

Eerbetoon
Voor Mike werd het Blauwe Hart aangevraagd. "Tomeloze inzet. Blijk van waardering. Het zijn woorden die soms bijna hol kunnen klinken. Als ze niet gevuld zijn door ervaringen en verhalen van mensen. Jouw verhaal past bij die woorden. Altijd in de frontlinie. Een collega waar je op kunt bouwen. Voor iedereen klaarstaan. En altijd enthousiasme over het werk. De confrontatie moest je door je werk met jezelf aangaan. Met dat wat je ziekt maakt. Erachter komen dat je heel veel van je werk kunt houden, maar dat je niet je werk bént. Net zomin dat jij niet je PTSS bent", zei Wilma Bakker van WEP.
Zij voegde daar de woorden van Elsa aan toe.
"Dit is een eerbetoon aan wie je bent. Als persoon en als agent. Ik wil je meegeven dat je er nooit alleen voor staat. Samen kunnen we de toekomst aan. Zelfs met PTSS.” Hiermee kreeg Mike het hart opgespeld. 

Van levensbelang
En áls je door deze nare ziekte wordt getroffen, dan is goede begeleiding cruciaal. Mike benoemde zijn vier 'redders', collega's op wie hij kon bouwen in de afgelopen tijd. Die hem ook in de diepste dalen overeind hielpen. Bart, Leo, Koos en Johny. Ook voor Bart, de toenmalig teamchef van Mike, werd de speld aangevraagd. "Bart, zelfs toen je stopte als teamchef en als sectorhoofd aan de slag ging, heb jij Mike niet losgelaten. Je had het kunnen overdragen aan je opvolger, dat deed je niet.
Dat Mike hier nu staat is ook te danken aan dat jij buiten diensttijd voor Mike beschikbaar was.
Jij bent letterlijk van levensbelang geweest voor Mike. Als chef en als mens maak jij het verschil."

Mike en Elsa verlieten, samen met hond Cooper, het bureau door een erehaag van collega's. En onder begeleiding van 'zijn' politie naar huis gereden.

Mike met zijn collega's