Collega's delen positieve herstelverhalen

DELEN:

Wie PTSS heeft, komt daar nooit meer van af. Dat is een veel gemaakte opmerking over de psychische aandoening die levens lam legt. Toch is er hoop, zegt Heleen Schenk. Zij herstelde, net als meerdere politiecollega’s.
Met het boek Luchtpost willen zij mensen die in hetzelfde schuitje zitten een hart onder de riem steken. Luchtpost werd vrijdag 14 maart bij WEP in Doorn gepresenteerd aan Simone Roos van de korpsleiding.

Als nachtmerries en paniekaanvallen je dagen bepalen. Als lawaai voelt als een dreiging en drukte als verstikking. Dan kan het leven zwaar zijn. Heleen kent dat gevoel helaas maar al te goed. Decennialang blauwe ervaring op straat opgedaan, maar bij een gruwelijke moordzaak ging het mis. De diagnose: PTSS. “Ineens, jaren later, werd ik ziek. Van nature ben ik optimistisch ingesteld. Bij mijn poging om te herstellen zocht ik naar positieve verhalen. Kon ik uit die PTSS komen? Maar de voorbeelden die ik zocht, vond ik nergens. Regelmatig vroeg ik mij af of ik ooit nog levensgeluk zou kennen.”
Toch is het Heleen gelukt om weer ‘boven water’ te komen. “Met hulp van een deskundige psycholoog en mijn buddy kan ik tegenwoordig zeggen: ik ben hersteld. Sinds mijn re-integratie binnen de bijzondere zorg ben ik enorm met dit onderwerp bezig.“ 

Gevoelige opmerking
Heleen weet dat die opmerking over herstel gevoelig ligt. “Als ik dat zeg, reageren velen met ‘ja ja’. Wat je doorgaans leest, is de zware kant, de traumabeschrijvingen. ‘Je komt er nooit meer van af’, dat soort woorden. Maar het een sluit het ander niet uit. Wetenschappers zeggen ook dat herstel niet voor iedereen buiten bereik is.”
Voordat ze aan het boek Luchtpost begon, worstelde Heleen met het overbrengen van een positief geluid. Want hoe breng je een bericht van hoop? De realiteit is dat helaas niet iedereen eruit geraakt.

Weer grip op het leven
Via Luchtpost wil ze bewustwording creëren. Ze benaderde collega’s die waren hersteld van PTSS of op de goede weg zijn en vroeg hen hun ervaringen te delen. “Het gaat eigenlijk niet om de - vaak hobbelige - weg die zij hebben afgelegd. Die is namelijk voor iedereen totaal anders. Het draait erom dat lezers perspectief krijgen. De collega’s die hun verhaal delen in het boek, hebben weer grip op het leven, met of zonder restklachten. Op één na werken ze allemaal nog steeds bij de politie. Ze komen uit alle geledingen van de organisatie en hoeken van het land. Dat maakt dat velen zich aan hen kunnen spiegelen. Ons doel is dat Luchtpost een gevoel van hoop op herstel uitstraalt. Kracht geven. Al is het maar een sprankje positieve inspiratie dat overslaat, dan is het al geslaagd.”

Papieren vliegtuigje
De naam Luchtpost komt voort uit een metafoor die Heleen bedacht voor haar projectplan. “Ik dacht aan zo’n gevouwen papieren vliegtuigje. Het is licht en sterk en je kunt een kleine boodschap overgooien van de ene collega naar de andere. We zijn natuurlijk geen behandelaars of psychologen. Ik wil graag dat mensen het boek doorgeven aan een ander die er mogelijk baat bij heeft. Bijna als het ‘overgooien’ van een vliegtuigje. Met Luchtpost heb ik het boek gemaakt waar ik zelf al die tijd naar zocht.”

Boek aanvragen
Wie Luchtpost graag wil lezen, kan een mail sturen naar stichting Waardering Erkenning Politie. < LINK: info@wep.nu >. Om ervoor te zorgen dat het boek bij de juiste mensen terechtkomt, vragen wij om een korte motivatie bij de aanvraag mee te sturen. Op basis daarvan wordt besloten of het boek wordt verzonden.