Blauw Hart voor sporendeskundige Mieke

DELEN:

Totaal onverwachts ging het tijdens de kerstborrel op donderdag 19 december van de Forensische Opsporing Rotterdam ineens over Mieke. WEP-ambassadeur Rob den Beste nam het woord, nadat teamchef Lisette het team had toegesproken. Mieke en Rob zijn goede collega’s van elkaar. Samen draaiden ze veel grote onderzoeken en als collega’s zijn ze goed op elkaar ingespeeld.

Rob, rechercheur bij Team Grootschalig Onderzoek (TGO), werkt nauw samen met de Forensische Opsporing. “Zonder sporen valt er voor ons weinig te onderzoeken. Wij zijn heel blij met jullie. Maar vandaag wil ik één iemand speciaal in het zonnetje zetten. Tijdens een dienstreis samen met jou Mieke, vertelde jij mij een bijzonder verhaal en dat is me bijgebleven. Het zegt iets over jou en hoe jij in je werk staat.”

Pleegmoeder
Ongeveer vijftien jaar geleden kwam Mieke tijdens een zedenzaak in aanraking met een jong slachtoffer. Een meisje van dertien jaar. Mieke: “Mijn kinderen waren toen van dezelfde leeftijd, dus het raakte mij. Het enige wat dat meisje nodig had en heel graag wilde, was een moeder. Als ik toen had gekund, zou ik mij direct over haar hebben ontfermd.” Jaren later, toen Mieke van Lissabon naar Santiago de Compostella wandelde, deed de zaak haar nog steeds iets. Zij besloot zich aan te melden als pleegmoeder. En daar was al gelijk een pleegdochter, die zij liefdevol opving. “Jij bent een zogenoemde ‘jongensmoeder’, met drie gasten die inmiddels het huis uit zijn. Maar voor jouw pleegdochter maakte je letterlijk en figuurlijk ruimte. Jij hebt een stukje bijgedragen aan de mooie vrouw die zij van binnenuit is geworden, mede dankzij jouw liefdevolle zorg weet zij nu ook dat er goede mensen bestaan die om haar geven.” Zo sprak Rob.

Baby’tje
In een zaak waarbij Mieke een levenloos lichaam van een baby’tje forensisch moest onderzoeken, lukte het haar goed om zich af te sluiten van haar gevoel. Dat was nodig om het werk goed te kunnen doen. Maar toch kwam ook dan haar ‘moedergevoel’ boven en liet zij het niet toe dat het babylijkje werd opgetild door de mannen van het rouwvervoer. Nee, Mieke koos ervoor dat het baby’tje werd opgetild door liefdevolle handen. “Moeilijk, want op dat moment kwam het ineens binnen en voelde ik het lichaampje. Een gevoel dat je als moeder zo goed kent. Maar ik deed het uit respect voor het slachtoffer en voor de nabestaande”, vertelt Mieke.

Vandaag kreeg Mieke het Blauwe Hart opgespeld door haar collega Rob. “Toen Rob het over een ‘nonpliment’ had, voelde ik nattigheid”, zei Mieke. De deskundige sporenonderzoeker geeft geregeld zelf complimenten, maar daar zit altijd wat achter. Dit komt doordat zij een echte vakvrouw is met heel veel kennis en dat graag doorgeeft aan haar nieuwe collega’s. Of zoals Rob het verwoordde: “Je kunt soms streng zijn, maar als iemand eenmaal in jouw hart zit, dan ga je voor die persoon door het vuur.”