"Als ik hiernaar kijk, weet ik weer waarvoor ik het doe"

DELEN:

Het kan iedereen overkomen. Je tas achterlaten in het openbaar vervoer.
Het gebeurde ook Helen. Zij stapte de tram in Den Haag uit op weg naar haar bestemming.
Daar aangekomen ontdekte ze dat ze haar tas niet meer bij zich had. “Ik raakte helemaal in paniek en belde 112.”

De centralist aan de telefoon bleek er een te zijn met veel empathie. “Ze had ook kunnen zeggen: is het een levensbedreigende situatie? Nee? Dan belt u maar een ander nummer. Maar zij begreep zó goed dat ik stress had. In die tas zat mijn leven.”

Centralist Ellen Nibbelink belde direct HTM. De tas werd gezien door het personeel en teruggebracht bij Helen. “Ik kon mijn dank niet op. De centralist leek net zo opgelucht te zijn als ik. Zij zag de mens achter de beller.
Toen ik thuis was heb ik gegoogled hoe ik de politie kon bedanken. Wat ik niet wist was dat ik een blauw hart kon aanvragen bij stichting WEP. Dat heb ik gelijk gedaan.”

Donderdagmiddag 5 juni ontmoette Helen ‘haar heldin’ in levende lijve.  
Zij speldde Ellen met warme woorden het Blauwe Hart op. Dat gebeurde net voor de briefing in het bijzijn van Ellens collega’s. Een dikke knuffel volgde. Helen benadrukte nogmaals: “Natuurlijk begrijp ik dat ik hiervoor eigenlijk geen 112 moest bellen. Maar ik vind het zo lief hoe je reageerde en mij geruststelde.” Ellen kreeg het er warm van. “Ik doe gewoon zo goed mogelijk mijn werk, altijd samen met mijn collega’s. Je weet dat dit ook wel gewaardeerd wordt, maar om het zo te horen doet heel goed. Als ik eraan twijfel, dan kijk ik hiernaar (speldje en oorkonde) en dan weet ik weer waar ik het voor doe.”