Daags na de terreuraanslag in Utrecht wordt in Dordrecht meneer Vogelaar (79) aangehouden. Reden: via zijn computer is een melding om een aanslag te plegen gedaan. Zijn aanhouding blijkt al snel onterecht en op een vergissing te berusten. Hij krijgt schadevergoeding, wil dat doneren aan een goed doel en komt uit bij WEP. Een bijzonder verhaal.
Meneer Krijn Vogelaar kijkt er even vreemd van op als hij op 23 maart j.l. in zijn woning in Dordrecht de politie aan de deur krijgt en wordt aangehouden. Kort daarvoor is er een melding binnengekomen dat iemand een aanslag wil plegen. Op dat moment lijkt de melding te zijn gedaan via het IP-adres van de heer Vogelaar. “Ik wist natuurlijk niet wat me overkwam maar vond het ook wel bijzonder. Zoiets maak je niet vaak mee”, vertelt hij droog. Op het politiebureau wordt hij verhoord door twee rechercheurs.
Zo’n aanhouding maak je niet vaak mee
Nachtje cel
Het is al wat later op de avond inmiddels en Vogelaar moet een nachtje blijven. “Ik stond daar op de luchtplaats tussen twee heren. Eén van hen was nogal opgewonden dat hij daar moest zijn. Ik dacht: je kunt maar beter rustig blijven.” Een nachtje in een politiecel volgt. “Ik kon niet heel goed slapen. Je denkt toch na over het verhoor en welke vragen er werden gesteld. Maar het matras was prima. Tegen de ochtend kreeg ik een beetje trek en vroeg wanneer er ontbijt zou komen. Dat duurde vrij lang. Wat volgde was een dun sneetje brood met een vliesje kaas erop”, vertelt hij lachend. Een tweede verhoor volgt en de rechercheurs worden bevestigd in hun gevoel dat dit niet de man is die de melding heeft gedaan. Een fout is gemaakt in de communicatie over het IP-adres, de melding blijkt gedaan door een meisje van veertien die duidelijk de impact niet overzag.
Het matras was prima
Donatie
Vogelaar krijgt van justitie een brief met oppervlakkige excuses. Dat vindt hij wat makkelijk.
Niet om het geld, maar om wat er is voorgevallen. Een goed gesprek met de hoofdofficier van justitie volgt. Korte tijd daarna wordt Vogelaar de vraag gesteld hoe hij naar een eventuele schadevergoeding kijkt. “Ik had geen idee natuurlijk. Ik hoefde ook niets en heb het geld niet nodig. Toen werd een bedrag van 1000,- voorgesteld. Dat heb ik geaccepteerd en ben toen gaan zoeken op internet op erkenning en waardering voor de politie. Ik kwam bij stichting WEP uit.” Meneer Vogelaar stuurt een mailtje naar WEP waarin hij specifiek rechercheur de Jager wil bedanken.
Excuses
Op 17 juli volgt een ontmoeting in Doorn. Met meneer Vogelaar, collega Sjaak de Jager en de verwonderde mensen van WEP. Er wordt koffie gedronken, uitvoerig gesproken en stilgestaan bij het feit dat meneer Vogelaar het bedrag wil schenken aan stichting WEP na wat hem is overkomen.
“Ik ben over het algemeen correct behandeld. Niet alles is goed gegaan maar wat Sjaak voor mij heeft gedaan was echt iets extra’s. Toen ik terugkwam in mijn appartement kreeg ik toch wel wat vragen van buren. Mensen gaan vreemde dingen denken als je ineens wordt opgehaald door de politie.
Ervaring en gezond boerenverstand
Sjaak vroeg of hij nog wat voor me kon doen en stelde voor om een excuusbrief te schrijven over de ontstane misverstanden en dit bij de mensen op mijn gang in de bus te doen. Dat vond ik zo fijn.” Een bescheiden Sjaak: “We vonden het heel vervelend voor meneer Vogelaar dat dit hem was overkomen. Wij hadden in het verhoor als snel in de gaten dat dit niet diegene was die we zochten. Dat is ervaring en gezond boerenverstand.”
Blauw hart
In overleg met meneer Vogelaar en Sjaak de Jager wordt besloten dat een deel van het geld naar een bank op de Blauwe Plek gaat. Die zal worden omgedoopt tot de ‘Vogelaarbank’. Het restbedrag wordt op een later tijdstip besteed aan een passend project wat ten goede komt aan de ontwikkeling van collega’s bij de politie.
Wat begon met een onterechte aanhouding, eindigt in dankbaarheid en een liefdevol gebaar. “Ik hoop dat het Sjaak en de politie helpt”, aldus meneer Vogelaar.
Beiden ontvingen uit handen van WEP-directeur Bryan Rookhuijzen een blauw hartje. Een kleinood met grote betekenis voor twee mensen met een echt blauw hart.
